Ieder mens

Beste mensen,

We zitten in een crisis. En hoe! We ervaren (voor sommigen onder ons weer….) hoe het is om niet vrij te zijn, te leven met beperkingen. Juist begin mei roept dit bij velen gedachten op aan de herdenking van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en de Bevrijding. Je wordt bij jezelf bepaald en hoe ga je daar mee om? Je loopt tegen allerlei grenzen op. Wat is de waarde van een mens in coronatijd? Wie wordt er wel of wie wordt er niet behandeld. Waar kun je nog hoop aan ontlenen.

De vijf jaargetijden

Ik kwam zo’n veertig jaar geleden een prachtig gedicht tegen van Phil Bosmans in de bundel “De vijf jaargetijden”. Ik heb het wel eens vaker gebruikt. Maar ik wil het u niet onthouden in deze tijd. Het geeft mij troost en hoop.

Ieder mens

Ieder mens
is een stukje natuur,
een klein stukje van een groot geheel
met ingebouwd ritme,
het ritme van de jaargetijden,
het ritme van de zee.
De mens
is een stukje natuur
en toch oneindig veel meer
een wezen,
dat alle grenzen en maten overschrijdt
in de diepte, in de breedte en in de hoogte
met een onsterfelijk heimwee
naar oneindigheid.
Een mens kan dromen
dingen zien
die je alleen maar ziet
met de ogen dicht.
Hij kan zijn leven vullen met een droom.
Hij kan over alle jaargetijden heen
dromen van een vijfde jaargetijde,
waarin het beste van alle jaargetijden over is
de frisheid van de lente,
de warmte van de zomer,
de gloed van de herfst,
de stilte van de winter.
Deze woorden
worden ons aangereikt
niet om te ontsnappen
aan de harde werkelijkheid
​van vandaag en volgende dagen,
maar om je op te tillen
in het nieuwe licht
van een vijfde jaargetijde.
Alles in je leven komt tot rust
tot een zalige geborgenheid
in de palm van een
machtige hand.
Deze woorden willen je doen geloven
vanuit je diepmenselijke onmacht
in een nieuwe lente
met een zon die nooit meer ondergaat
met bloemen die nooit meer verwelken
en vogels die zingen aan een lied
dat nooit eindigt.

Hartelijke groet, ds. Jan F. Klijnsma