‘Blik op oneindig’ is een foto-expositie over de Camino Via de la Plata, de pelgrimsroute van Sevilla naar Santiago de Compostella. Het werk van Corry en Kees van ’t Zelfde is te zien van zondag 3 november tot met 28 december 2019 in de Remonstrantse kerk in Sommelsdijk. De opening is op zondag 3 november om 15.00 uur. Inloop vanaf 14.30 uur.

De foto’s geven een beeld van de landschappen en de bewoners op de 1.100 km lange pelgrimsroute. De tocht voert door de streken Andalusië, Extremadura, Castilla de León en Galicië van Spanje. Deze camino is de langste op Spaans grondgebied. Corry en Kees hebben deze camino dit jaar gewandeld van 25 februari tot 12 april. De weg naar Santiago is voor velen een godsdienstige ervaring, maar steeds meer pelgrims lopen ook vanwege het cultuurhistorische erfgoed langs de route, de fysieke uitdaging, het landschap of om de eigen ‘ik’  te vinden. In 2018 kwamen 3.600 Nederlanders aan in Santiago de Compostella.

In 2006 gingen Corry en Kees voor het eerst naar Spanje, op de fiets. Vanuit Middelharnis naar Santiago de Compostella. Deze fietstocht maakte zoveel indruk dat alle reizen die daarna volgden in het teken stonden van deze reis. Steeds werd gezocht naar een aanknopingspunt over Pelgrimeren of een Jakobsschelp en of een beeldje van Jacobus. Na pensionering van Corry en Kees was de tijd rijp om de fiets te vervangen voor de wandelschoenen en de rugzak.

De exposities zijn te bezichtigen na de kerkdienst op zondag (vanaf 11.00 tot ongeveer 12.00 uur), elke woensdagochtend van 10.00 tot 12.00 uur of op verzoek (aanbellen bij de fam. Schrier die boven de kerk woont).

Als u op de hoogte wilt blijven van de komende tentoonstellingen vult u dan a.u.b. onderstaand contactformulier in:

‘Gezicht van de kunst’  door Caspar Lindeman

Van 30 juni t/m 28 augustus is deze tentoonstelling te bezoeken
in de Remonstrantse kerk aan de Voorstraat 35 te Sommelsdijk.

De opening is op zondag 30 juni om 15.00 uur, inloop vanaf 14.30 uur.
Met o.a. openingswoorden door Caspar zelf.

Vijf jaar geleden is Caspar vanuit Rotterdam verhuisd naar het eiland. Sindsdien is hij de mensen gaan portretteren die hem op een positieve manier zijn opgevallen. Twee jaar geleden heeft hij in het Diekhuus geëxposeerd en nu is er een vervolg in de Remonstrantse Kerk te Sommelsdijk.

Tekenen doet hij al vanaf zijn vroege jaren en de laatste tien jaar schildert hij voornamelijk met olieverf. Zijn werk bestaat uit zelfportretten en mensen die hij tegenkomt. Hij maakt de schilderijen aan de hand van foto’s die hij op internet vindt. In elk schilderij zit gemiddeld 50 uren werk.

Zijn uitdaging is het vangen van de blik en het vinden van een treffende gelijkenis. Hij werkt het liefst op de klassieke manier: eerst een schets in houtkool en potlood en dan met meerdere lagen in olieverf naar het resultaat toewerken. De keuze voor olieverf maakt dat de kleuren rijk en levendig zijn. Het geeft hem ook de tijd en rust tijdens het schilderen door de lange droogtijd.

Dit keer heeft hij mensen geportretteerd die de kunst en cultuur een warm hart toedragen. Spannend wordt het voor hem wel een beetje, als de geportretteerden voor het eerst het resultaat met eigen ogen kunnen zien. En zeker kunstenaars zullen het met een kritische, maar hopelijk open blik bekijken. Voor de bezoeker zullen er meerdere bekende eilanders te zien zijn.

U bent van harte welkom bij deze expositie na de kerkdienst op zondag (vanaf 11.00 uur tot ongeveer 12.00 uur), op verzoek (even aanbellen bij de fam. Schrier die boven de kerk woont)
en elke woensdagochtend van 10.00 – 12.00 uur.

Zie ook https://sommelsdijk.remonstranten.nl/

De tentoonstelling “Gekleurde etsen” van Anneke Somsen was te zien van 1 mei 2019 t/m 26 juni 2019.

Van jongs af aan heeft kleur Anneke Visser-Somsen, geboren te Kampen, aangetrokken. Zij  zette kleuren naast elkaar om het effect te zien van samenspel van kleur en om te ervaren hoe een kleur verandert door een kleur ernaast. Daarbij gebruikt zij bij een ets die bepaalde kleur, die het gevoel kan weergeven dat voor haar bij de voorstelling hoort. Na het volgen van verschillende cursussen in de aquarel- en olieverftechnieken leerde zij etsen bij Peter Jansen in Zierikzee en ging een lang gekoesterde wens in vervulling. Bij de etstechniek voelt zij zich thuis. Aansluitend volgde zij etslessen bij de Vrije Academie in Rotterdam onder begeleiding van Lydia Oerlemans.

Het samenzijn van mensen boeit haar en zij probeert uit te beelden wat hen een moment of langer beweegt. De moed en de saamhorigheid van mensen ervaart zij als een kracht.

De techniek die zij gebruikt is aangepast aan wat zij wil laten zien. Gaat het om emoties dan gebruikt zij aquatint.  Gaat het om de beweeglijkheid van de natuur, zoals bij dieren en bomen, dan gebruikt zij suiker-aquatint.

Een aantal van de tentoongestelde werken is geïnspireerd op een tweejarig verblijf in Peru. In haar werk komen mensen, engelen, dieren en het landschap voor.

Anneke aan het woord over: Hoe ontstaat een ets?

De techniek, die ik gebruik is aangepast aan wat ik wil laten zien. Ik werk op zinkplaten, die worden eerst gevijld en geschuurd, dan wordt de voorkant van de plaat afgedekt met lak en het ontwerp wordt met carbonpapier in spiegelbeeld opgebracht op de plaat, waarna de tekening met de etsnaald wordt ingekrast. De achterkant krijgt nu een laklaag en de plaat gaat in een zuurbad. In de getekende lijnen ontstaan groeven door het zuur. Daarna kan de plaat schoon gemaakt worden, ingeïnkt en afgedrukt worden. Dit is de meest eenvoudige vorm: een lijnets.

Ik werk echter veel met aquatint d.w.z. hars wordt op de plaat gestrooid en opgebrand en daarna gaat de plaat nog verscheidene keren in het zuur. Vlakken van licht en donker zijn zo te realiseren.

De kleuren ontstaan door de etsplaat te bewerken met gekleurde inkt en vervolgens af te drukken op de etspers met speciaal papier. Het is een langdurig proces en ik zie pas hoe de ets geworden is nadat de plaat is afgedrukt.

De Remonstrantse kerk een van de locaties van de KUNSTKIJK en er gelden dan aangepaste openingstijden (zie het programma van de Kunstkijk)

De tentoonstelling “Langs de kust” van Wilma en Bram Schrier was te zien van 3 maart 2019 t/m 29 april 2019.

Wilma exposeert foto’s en Bram keramiek.

Wilma en Bram zijn beiden lid van fotoclub de Rarekiek en zijn beiden actief in de kleigroep Steengoed.

De laatste jaren gaan Wilma en Bram steeds enkele weken op vakantie aan de Bretonse kust. Bram zoekt er graag schelpen en is geïnteresseerd in het zeeleven en de natuur in het algemeen.

Geïnspireerd door wat hij gezien heeft, leeft Bram zich in klei graag uit met het maken van schelpen en vissen. Een selectie uit dit werk is geëxposeerd.

Terwijl Bram schelpen zoekt fotografeert Wilma graag activiteiten van mensen langs de kust en de stille getuigen daarvan. In de Bretonse steden en dorpen die ze bezoeken fotografeert Wilma graag heel gewone dingen in haar eigen stijl. Momenteel gaat Wilma’s voorkeur uit naar zwart-wit fotografie. Wilma en Bram hopen dat hun werk herkenning oproept en aanleiding geeft tot een gesprek. Ze nodigen u van harte uit om de expositie te bezoeken.

Foto Bram Schrier

Foto Wilma Schrier

Foto Wilma Schrier

De tentoonstelling “Werken met universele kleuren” van Annette van Riel is te zien van 6 januari 2019 t/m 27 februari 2019.

“Werken met universele energie” luidt de titel van deze expositie van Annette van Riel en betreft het ervaren van energie tijdens het kijken en kleuren van mandala’s en chakra’s.

Het leren ontspannen door te tekenen, kleuren en schilderen zit al vanaf kind zijn in de mens. Het is een effectieve manier om te ontsnappen aan de dagelijkse druk van ons hectisch bestaan. Bij deze vorm van creativiteit geef je jezelf de juiste energie door intuïtief de kleur te kiezen.

In Breda geboren vertrok Annette al jong naar Delft alwaar zij meer dan 25 jaar in het onderwijs werkte. Vervolgens studeerde zij psychosociale therapieën. Geïnspireerd door haar lerares ging zij chakra’s tekenen en mandala’s inkleuren.

De tentoonstelling “Nader tot U” van Hans Groenendijk was te zien van 11 november 2018 t/m 19 december 2018.

‘Nader tot U’ is de titel van deze foto-expositie van Hans Groenendijk over de voeten van de gekruisigde Jezus Christus. Ongeveer 25 jaar geleden is hij er mee begonnen en hij heeft er nu een conceptueel project van gemaakt. De foto’s, voornamelijk gemaakt tijdens vakanties in Europa, zijn genomen in kerken, musea, in het buitengebied en op kerkhoven in dorpen en steden. Het zijn foto’s van details van schilderijen, beelden, kunstuitingen, gebruiksvoorwerpen, grafmonumenten, enz.. De dragende materialen van de kunstenaars zijn linnen, steen, metaal en stoffen. Deze variatie geeft de serie een spanningsveld. Jezus aan het kruis is een intense weergave van groot leed, dat leed heeft hij nog intenser willen weergeven met een kleiner en eenvoudiger beeld.

Hans tekent en schildert vanaf zijn kindertijd en is op 23 jarige leeftijd lid geworden van De Rarekiek waar hij enkele jaren lid van was. In zijn werkzame leven bleef zijn interesse voor kunst helaas beperkt tot museum bezoek. Veertien jaar geleden ging hij met pensioen en de jaren tot nu toe vulde hij in met cursussen in schilderen, fotograferen en kunstgeschiedenis op De Vrije Academie Amsterdam. Ongeveer 10 jaar terug kwam hij weer op het oude nest: De Rarekiek.

De opening is op zondag 11 november om 16:00 uur, wees welkom.

De tentoonstelling “De Verhalenkamer” van Jolanda Moolenaar was te zien van 8 september t/m 7 november 2018.

De Bossche Kunstenares Jolanda Moolenaar (1969) exposeert haar portretjes en nieuwe collages.

Haar portretjes hebben een multiculturele uitstraling. Ze zijn veelal in klein formaat. Allemaal serene portretjes, zoals Jolanda ze noemt, sommige kijken je aan, andere hebben hun blik neergeslagen. Ondanks de ingetogen karakters van de ‘kopjes’ komen ze dicht bij de kijker. De grof opgezette achtergrond vol vlekken lijnen en bladmotieven zijn een duiding van de het innerlijk. Een symbiose tussen emotie en buitenwereld. Een groot aantal van deze kopjes vond al een mooi plekje aan de muren van bewonderaars.

Naast deze portretjes zijn haar nieuwe collages in gemengde techniek te zien.

Jolanda maakt gebruik van oude soms klassieke prenten, moderne afbeeldingen en karakteristieke oude lijsten. Samengevoegd vormen ze authentieke beeldverhalen waar altijd een scherp en verrassend randje aan zit. Het is werk dat uitnodigt om naar te blijven kijken en telkens nieuwe details in te ontdekken. In eerste instantie mooie werelden, die toch ook een duister kantje kunnen hebben.

In de kunst van Jolanda Moolenaar heeft het oude, klassieke verhaal altijd centraal gestaan, en het is alsof zij met deze collagevorm nog beter de stem voor haar verhalen heeft gevonden dan eerder.

Jolanda studeerde in 1992 af aan de kunstacademie st Joost in ‘s-Hertogenbosch.

U bent van harte welkom bij deze expositie na de kerkdienst op de zondagen (vanaf 11.00 uur tot ongeveer 12.00 uur), op verzoek (even aanbellen bij de fam. Schrier die boven de kerk woont) en elke woensdagochtend van 10.00 – 12.00 uur.

De tentoonstelling Matera was te zien van 11 juli t/m 2 september 2018.

Een foto-expositie van Wim Weeda.

De stad “Matera” in de Italiaanse provincie ‘Basilicata’ ligt hoog op een kam langs het ‘gravina di Matera’ (ravijn), de oude stad met de sassi (grotwoningen) is er al minstens 7000 jaar en ligt  lager tegen de helling van het ravijn.

In de overbevolkte sassi waar onvoorstelbare armoede en ziekte heersten zijn in de jaren vijftig (1956) 15000 bewoners geëvacueerd naar de boven gelegen nieuwe stad.

De sassi met 3000 grotwoningen en 150 rotskerken vormen de meest complexe grottenstad van het Middellandse zeegebied en staat op de Unesco werelderfgoed lijst.

In 1945 werd de ellendige situatie in de stad onder de aandacht gebracht door het boek “Christus kwam niet verder dan Eboli” van Carlo Levi die van wege zijn politieke opvattingen door de facistische regering naar deze regio was verbannen.

Wim Weeda is in Basilicata geweest om opzichzelfstaande foto’s te maken om in te zenden naar wedstrijden, dat is met 2 foto’s goed gelukt.

Omdat Matera en omgeving cultureel en documentair bijzonder is, is een serie heel interessant. Er hoort een verhaal bij wat Wim aan de bezoekers wil vertellen bij de opening van de expositie op woensdag 11 juli rond 11.00 uur.

U bent van harte welkom bij deze expositie na de kerkdienst op de zondagen 15 juli, 5 en 19 augustus en 2 september (vanaf 11.00 uur tot ongeveer 12.00 uur), op verzoek (even aanbellen bij de fam. Schrier die boven de kerk woont) en elke woensdagochtend van 10.00 – 12.00 uur.

De tentoonstelling Kwallen was te zien van 5 mei t/m 4 juli 2018.

Ingrid Kruit is geboren te Rotterdam en woont nu in Oud-Beijerland. Ze studeerde in 1966 af aan de Academie van Beeldende Kunsten te Rotterdam afd. monumentale-vormgeving.

Sinds die tijd is ze zelfstandig werkzaam. Ze maakte veel werk voor de publieke ruimte. In Oud-Beijerland o.a. monument VRIJ, Indië-monument, Kompas Oostkade.

Ze gaf teken- en schilderles en houtbewerken. Ook nu geeft ze nog teken en schilderles en maakt vrij werk, waaronder lampen van hout, in haar houtwerkplaats. En nu, in Sommelsdijk te zien, de potloodtekeningen van de kwallen en die passen natuurlijk prima bij het thema ‘water’ van de KUNSTKIJK (10 t/m 13 mei)

Ingrid is met de lampen te zien geweest op diverse design-beurzen, o.a. Meesterlijk te Amsterdam, Gemeentemuseum Den Haag, Designday te Maastricht en Vormgevers in hout, Museum Fort bij Vechten. Met 6 tekeningen van de kwallen deed ze mee in 2017 aan de Kunstschouw op Westerschouwen te Zeeland. Meer over het werk van Ingrid: http://ikruitfabriek.tumblr.com/

U bent van harte welkom bij deze expositie na de kerkdienst op de zondagen 6, 13 en 20 mei, 3 en 17 juni en 1 juli 2018 (vanaf 11.00 uur tot ongeveer 12.00 uur), op verzoek (even aanbellen bij de fam. Schrier die boven de kerk woont) en elke woensdagochtend van 10.00 – 12.00 uur.

Tijdens de Kunstkijk zijn er ruimere openingstijden – zie: http://www.kunstkijk.com/ 

Donderdag 10 mei, vrijdag 11 mei en zaterdag 12 mei van 11.00 – 17.00 uur, zondag 13 mei van 12.00 – 17.00 uur.

Duo Contrast speelt op 12 mei om 14.00 uur in de kerk.

De tentoonstelling Kijk op Wonen was te zien van 28 februari t/m 2 mei 2018.

Leden van de keramiekgroep ‘Steengoed’ hebben uit plakken klei diverse bouwwerken gemaakt. Wilma Schrier heeft in verschillende woonomgevingen gefotografeerd en er passende foto’s bij gemaakt.

Wilma heeft gekozen voor zwart-wit fotografie omdat ze dat passend vond bij de sobere kleuren van de keramiek. Gerda van Dijk geeft in een aantal gedichten haar  kijk op wonen.

U bent van harte uitgenodigd om deze expositie te komen bezoeken. Openingstijden: Op zondagen na de kerkdienst vanaf ongeveer 11.00 uur tot 12.00 uur. Elke woensdagochtend van 10.00 -12.00 uur. 

Als u op een andere tijd wilt komen kunt u aanbellen bij de familie Schrier, die boven de kerk woont.

De tentoonstelling 10 jaar Reizende Dichters was te zien van 7 januari t/m 26 februari 2018.

De Reizende Dichters laten u genieten van poëzie en proza op vele manieren. In de afgelopen 10 jaar hebben ze veel activiteiten ondernomen. Een greep hieruit waarvan een en ander in een fotoreportage is te zien: de vele literaire cafés, bijdragen aan Boekenweken en voordragen in boekhandels. Organiseren van een Poëzieroute, poëzie op fietsknooppuntborden op Goeree-Overflakkee, Fairs en Agri-dagen, Afternoontea & Poëtry in samenwerking met Kunststichting Goedereede, de Goereese Kunstdagen, bijdragen aan Monumentendagen en de Kunstkijk, exposities in de Remonstrantse Kerk.

Ook van de samenwerkingsprojecten met het Watersnoodmuseum (gedichten bij objecten) en het Streekmuseum (‘dichten bij dingen’) worden voorbeelden geëxposeerd. Van het verbindingsproject Woord & Kunst, eiland van 1000 en 1 verhalen is een aantal banieren te zien. Dit project dat het voorjaar en zomer van 2016 over het eiland gereisd heeft met de opening in het Inspiratiecentrum Grevelingen is een samenwerkingsproject van Kunstplus en de Reizende Dichters. De vele uitgaven van hun tijdschrift o-o-go en de bladerboeken zijn in te zien op de boekentafel waar ook de bundels liggen van de leden van de Reizende Dichters. Het is eigenlijk teveel om op te noemen en daarom wordt u van harte uitgenodigd om deze expositie te bezichtigen.

Op sommige woensdagochtenden zullen de aanwezige dichters gedichten lezen rond 11.00 uur. Toegang gratis.

Meer informatie: www.oogo.cultuurpleingo.nl

U bent van harte welkom bij deze expositie na de kerkdienst op zondag (vanaf 11.00 uur tot ongeveer 12.00 uur), op verzoek (even aanbellen bij de fam. Schrier die boven de kerk woont) en elke woensdagochtend van 10.00 – 12.00 uur.

De tentoonstelling Biblia Sacra was te zien van 4 november 2017 t/m 3 januari 2018.

Eind 19e eeuw heeft de Franse uitgever Lucien Layus aan verschillende, in die tijd, bekende kunstenaars gevraagd om aan de hand van Bijbelse teksten een voorstelling te maken.

De Parijse drukker Lemercier en Co. heeft daarna de prenten als litho’s uitgegeven in het jaar 1899. 

De verstilde sfeer van de 19^e eeuw is in iedere afbeelding voelbaar. 

Wij willen U hiervan mee laten genieten. 

Mocht U informatie willen over het verhaal achter de litho’s kunt U contact opnemen met:

Ineke van der Jagt-Biezepol.   Tel:0181415119 

De litho’s zijn te koop tegen een sterk gereduceerde prijs tijdens de expositie.

U bent van harte welkom bij deze expositie na de kerkdienst op zondag (vanaf 11.00 uur tot ongeveer 12.00 uur), op verzoek (even aanbellen bij de fam. Schrier die boven de kerk woont) en elke woensdagochtend van 10.00 – 12.00 uur.

De tentoonstelling Eén met de natuur van Marian Kortekaas is te zien van 10 september t/m 1 november 2017.

In deze tentoonstelling Eén met de natuur van Marina Kortekaas komen de 4 jaargetijden bij elkaar en spelen naast kunst haar gedichten een aanvullend rol hierbij.

Ook zal er keramiek te bezichtigen zijn van haar hand en eigen ontwerpen waarbij er o.a. urnen zijn tentoongesteld.

De schilderes Marian Kortekaas is een opvallende kunstenares. De beeltenissen zijn oogstrelend. Een aantal van haar werken dat in de sfeervolle kerk te zien is, is verbonden aan het verschillende jaargetijden. Prachtige herfsttinten en warme zomer- en zachte lentekleuren symboliseren de natuur waarmee Marian verbonden is. Ook de winter is voelbaar bij het zien van haar aquarellen. Hoe kan het ook anders. Dagelijks geïnspireerd door haar directe omgeving weet zij het buitenleven tot uitdrukking te brengen.

Achter elk schilderij gaat een boeiend verhaal schuil en zij weet dat in haar gedichten te pakken. Marian heeft een band met al haar werken. Het zijn de verscholen details die haar schilderijen maken tot kunstwerken. Een combinatie van kleuren en technieken geeft een bijzondere uitstraling. Diepte en schaduwen zorgen ervoor dat de beeltenis sprankelend, bijna fluweelachtig is.

Een bijzondere vermelding verdient haar recente schilderij in olieverf met olifanten waarin Marian Kortekaas verschillende technieken heeft toegepast.

De tentoonstelling De Magische wereld van de Woestijn was te zien van 6 juli t/m 6 september 2017.

U bent van harte uitgenodigd voor de bijzondere woestijnexpositie, die Nelleke van Nieuwenhuijzen heeft samengesteld. Bij het zien van deze expositie kunt u nader kennis maken met haar passie voor de woestijn.

Door haar manier van fotograferen weet ze intrigerende momenten en details, die ze tijdens haar woestijnreizen ervaart en beleeft, vast te leggen.

Nelleke heeft de laatste 11 jaar verschillende tochten met een kameel, te voet en met een 4WD door de Westelijke woestijn, de Sinaïwoestijn in Egypte en de prachtige zandvlaktes met Prehistorische rotstekeningen/gravures in Zuid-Algerije gemaakt.

De fascinerende schoonheid van de woestijn, de stilte, de oneindigheid, de ruimte en de bijzondere lichtval geven het ongrijpbare van het landschap weer.

Het fotograferen is voor Nelleke een manier om haar gevoelens in foto’s vast te leggen, tevens blijkt uit haar foto’s, dat ze nadenkt over de diepere betekenis van het leven.

In de woestijn ben je één met de natuur, je ontdekt hoe weinig je nodig hebt.

Genieten van elke minuut in de woestijn, slapen onder een overweldigende sterrenhemel, lopen in het zand, het niets, het alles, dit intense gevoel toelaten in je hart.

Bij enkele foto’s heeft Anne Hanse gedichten gemaakt, zij laat op haar manier zien wat er in de foto leeft. Anne is lid van de Reizende Dichters op Goeree Overflakkee.

Nelleke haar website is: http://www.woestijn.net/ 

De tentoonstelling Wandkleden door Coby Bakker was te zien van 5 mei t/m 5 juli 2017.

Tentoonstelling Wandkleden door Coby Bakker. Toen patchwork / quilten in Nederland bekendheid kreeg, is Coby Bakker daarmee aan de slag gegaan. Om de diverse technieken te leren en uit te proberen heeft zij cursussen en workshops gevolgd. Bij het traditionele patchwork en quilten gelden strakke regels. Na verloop van tijd kreeg zij de behoefte om zich daarvan los te maken. Zij wilde vrij werken, op haar eigen manier. De werkstukken die zij nu maakt zijn allemaal naar eigen ontwerp. Zij wordt geïnspireerd door vormen die ritme, rust, helderheid of licht uitstralen. Soms ook door een woord of tekst die zij hoort of leest en die vervolgens in haar hoofd blijft hangen.

Textiel is voor haar een bron van inspiratie. Toen zij ontdekte hoe zij zelf haar stoffen kan verven, ging er een wereld voor haar open. Je kunt namelijk verven in een eindeloze reeks van kleuren en nuances. Opeens had zij de mogelijkheid om te werken met stof die precies de kleur heeft die zij nodig heeft.

De uitdaging ligt voor haar in het werken met verschillende materialen zoals katoen, zijde, linnen, tule, vilt, wol, organza, tyvek, papier en alles wat zij denkt te kunnen gebruiken. Daarmee kan zij naar hartenlust experimenteren. Coby verbindt meerdere materialen met elkaar door middel van naaien, (machinaal) borduren, punchen, stempelen, smelten, vliesofix en oplosbaar vlies.

Zo ontstaan haar werkstukken.  Grote quilts en wandkleden voor aan de muur, maar ook klein werk om in te lijsten of als kaart te versturen.

De tentoonstelling Het Dorpje Doel door Wilma Schrier, Marga Jansen en Gerda Boevé was te zien van 8 maart t/m 3 mei 2017.

Doel is een polderdorpje in België dat veranderde in een spookstadje. Dat ging niet van de ene op de andere dag. Daar zijn jaren van strijd aan vooraf gegaan.

Omdat de overheid de haven wilde uitbreiden werden de bewoners gedwongen om te vertrekken. Overal in het dorp kom je leuzen tegen die de strijd tot uitdrukking brengen.

De wanhoop en het verdriet zijn er uit af te lezen.

Doel telt nog enkele bewoners die doorgaan met vechten tegen de plannen van de overheid. Maar na jaren leegstand is de aftakeling van de huizen begonnen.

Vandalen hebben in de afgelopen jaren de huizen kapot gemaakt en de muren bespoten met graffiti. De muurschilderingen waren aanvankelijk bedoeld als kunst die de huizen moest beschermen maar is ontaard in een hoop lelijke tags en rommel.

Marga Jansen en Wilma Schrier zijn meerdere keren in Doel geweest om er te fotograferen.

Bij de foto’s die zij daar hebben genomen heeft Gerda Boevé gedichten gemaakt.

Samen willen Gerda, Marga en Wilma een indruk geven in woord en beeld van de gebeurtenissen in Doel.

De tentoonstelling Golven van vrijheid door Niels Snoek was te zien van 7 januari t/m 1 maart 2017.

In de kerk is er permanent een tentoonstelling. De tentoonstellingen zijn te bezichtigen op de zondagmorgen na de kerkdienst vanaf circa 11.00 uur tot 12.00 uur, op de woensdagmorgen van 10.00 uur tot 12.00 uur  en op afspraak met de familie Schrier.

Bij het overschilderen van eerder gemaakte schilderijen kan je geïnspireerd raken door de onderliggende voorstelling. In dit geval schilderde Niels Snoek verder met de aanwezige kleuren, de kleuren van de zee.

Vrijheid is een begrip waar we doorgaans een beperking aan toevoegen, er het tegengestelde van on-vrijheid van maken. Je bent vrij wanneer je niet gevangen bent. Maar je hoeft niet in een gevangenis te zitten om je gevangen te voelen. Gevangen in fysieke omstandigheden is één ding, maar het gevangen zitten in gedachten en gevoelens is iets heel anders. Veel religies en filosofieën hebben daar aandacht aan besteed en hier theorieën over verkondigd: bestaat werkelijke vrijheid?! De meningen blijven verdeeld, want een mening kan je per definitie als ‘onvrij’ beschouwen, omdat deze altijd ingeruild kan worden voor een andere mening.

Als schilder weet Niels dat vrijheid niet is weer te geven, maar hij hoopt dat iets van zijn gevoel van vrijheid tijdens het schilderen over komt tijdens het kijken naar deze werken.

Poëtisch verwoord hij het als volgt:

de zachtheid van golven van diepte en vrijheid in lichte tinten binnen en buiten kaders en grenzen voorbij hoop en wanhoop ze verzetten mijn stem – geluid en luisteren naar waar-achter gedachten verwachtingen bedachte dingen zoals gezang van Syrenen naar meer mannen en meerminnen die verleiden en beminnen; zinnen strelen even later

vervelen, smachten naar anders steeds maar opnieuw en nieuwsgierig naar meer vergeet je tederheid en teer; laat hen de branding het eeuwig ruisen duik naar beneden tevredenheid wenkt en sust – voorbij storm en vorm; rust in je eigen blijvende zachtheid

De tentoonstelling Kleur-rijk door Nel Saarloos – van Otzel was te zien van 5 november 2016 – 4 januari 2017.

Rond 1990 is Nel Saarloos begonnen met schilderen bij Kees van de Wetering in Zierikzee. Tevens heeft zij in het binnen- en buitenland meegedaan aan verschillende cursussen, schilderweken en workshops in uiteenlopende technieken.

Vandaar dat haar werk nogal gevarieerd is: ingetogen zwart/wit of juist heel uitbundig van kleur. Zij was altijd al creatief bezig met kleuren.

Schapenwol spinnen en verven. Laaiend enthousiast was zij als de wol uit het verfbad kwam met schitterende kleuren. Dat zie je nu ook terug in haar werk.

Uitvergrotingen van eerder gemaakte collages of nonchalant geklieder vormen vaak een uitgangspunt voor een schilderij. Experimenteren in verschillende technieken, zij vindt het heerlijk!

In 2002/ 2003 heeft zij op de vrije academie (SKVR) in Rotterdam model- en portrettekenen/schilderen gedaan.

Daarna veel met ecoline gewerkt… dus veel kleur en laat maar lopen dat water.

Op die manier is zij ook met acrylverf gaan werken en heeft duidelijk een eigen stijl ontwikkeld waar zij zich lekker bij voelt en heel ontspannen kan werken.

Een stijl die bij haar past: abstract/figuratief. Wat brutaal, raadselachtig en bovenal kleurrijk. Zij weet niet wat het wordt als zij begint. Tijdens het schilderen verschijnen vormen die zij wil laten zien en soms laat zij ze ook weer verdwijnen.

Het blijft geheimzinnig. Je vraagt je steeds af: ’wat gebeurt hier nu eigenlijk allemaal?’

In Palet nr. 307 – 2003  heeft een mooi artikel gestaan over haar werk. Onderstaand enkele foto’s van haar werken.

De expositie ‘Quilts’ door Hendrieke Velthuizen was te zien van 9 september – 2 november 2016.

Twintig jaar geleden was Hendrieke Velthuizen bij boekhandel Donner waar zij een boek zag over quilten. Dat heeft zij gekocht maar ze kwam er niet helemaal uit hoe het werkte. Het heeft jaren in de kast gestaan en af en toe keek zij het in, ze vond de kleuren en patronen geweldig en wilde het heel graag kunnen. Tien jaar geleden kreeg ze een foldertje van haar vader en zijn vriendin, zij waren bij het quiltgebeuren in Brielle geweest, de quiltwinkel daar. Zij is daar naartoe gegaan en was meteen verkocht. In februari zou daar een beginnerscursus starten en daar heeft zij zich voor opgegeven. Inmiddels is zij vele cursussen verder en maakt zij allang niet meer alleen het traditionele patchwork. Maar bij alles wat ze doet blijft het werken met textiel de basis. Hendrieke werkt met de hand en de machine.

Onderstaand een aantal van haar werken.

De expositie Impressions door Hans Oosterom was te zien in onze kerk van 8 juli  – 7 september 2016.

Hans Oosterom (’45) groeide op in het Rotterdamse Tuindorp Vreewijk. Na omzwervingen in Amsterdam, Parijs en Culemborg kwam hij zo’n 5 jaar geleden naar Bruinisse en ontwikkelde zijn geheel eigen wijze van “lichtschrijven”. Daarvoor werkte hij jarenlang in de dagbladwereld en ontwikkelde nieuwe ondernemingen; vanaf 2000 tot zijn pensionering had Hans een praktijk voor psychotherapie.

In zijn hoofd zitten ontelbare beelden, kleuren, stemmingen en muziekjes, die zich mengen met wat zijn ogen zien. Vervolgens mengt hij weer dat, wat doorgaat voor dé werkelijkheid, met zijn oudere indrukken tot nieuwe beelden. Soms gaat dat mengen heel bewust, vaker ongemerkt: hij doet het dan zoals het voor hem goed is. Hij werkt met zijn palet, zijn keuze van filters en programma’s naar een eindbeeld. Een complex proces dat ruimte biedt voor toevalligheden, verrassingen en cadeautjes in de vorm van nieuwe vormen of kleuren.

Echt klaar is het pas wanneer het beeld met vaak intense pigmenten aan een hoogwaardig vel papier of een plaat aluminium is toevertrouwd.

De expositie “dances and portraits” door Turgay Orgun was te zien in onze kerk van 18 mei – 7 juli 2016

Turgay Orgun is 59 jaar en werd geboren in Turkije. Hij werkt als bouwkundig ingenieur en fotograferen is zijn hobby. Meestal neemt hij foto’s van musicals, dansshows en concerten. Ook portretteert hij de artiesten. Hij gebruikt een Fujifilm X-Pro 2 camera met verschillende lenzen.

Zijn volgende project is het fotograferen van verschillende architectonische structuren in Nederland.

Op woensdag 18 mei werd deze expositie om 11.00 uur officieel geopend door Yasemin Sözer en Turgay Orgun zelf.

De expositie Wonderland was te zien van 5 maart t/m 16 mei 2016.

Yasemin Sözer werd in 1958 in Turkije geboren en woont vanaf 2006 in Nederland.

1977. Studeert af aan de Opleiding – Onderwijs schone kunsten-Onderwijzer tekenen-handwerken. İzmir, Turkije.
1978. Diploma ter Voltooiing van het Licentiaat –Tekenen / Handvaardigheid

Eskişehir Anadolu Universiteit, Turkije.

1998. Diploma Hoger Licentiaat – Verwierf Master van Kunst (MB) Onderwijs in Tekenen / Handvaardigheid graad aan de Pamukkale Universiteit, Turkije.
1999. Verkrijgt haar Ph.D. (Doctor van Kunst en Humanisme “Een humanistische benadering van kunst Onderwijs in de gereorganiseerde Educatieve Faculteiten in de hoofdvakken Tekenen-Handvaardigheid”)

Over haar schilderijen zegt ze:

“Ik koester mijn afkomst in mijn werk. Mijn geboortegrond Anatolia in Turkije is een groot cultureel mozaïek”. Alle culturen, zoals van de Hunnen, de Mongolen, de Uartu en de Hittieten, maar ook de Byzantijnse en Ottomaanse interesseren haar. Zij wil zich manifesteren als haar voorouders om vrij in haar kunst te zijn en om haar eigen kunsttaal te maken.

Naar haar mening is bij de voorbereiding van een nieuwe tekening een vlek die zomaar ergens op een canvas getekend is van grote waarde, er dient geen opzet te zijn bij het maken van die vlek, zodat zij zich kan focussen op het onderbewustzijn.

Door het gebruik van haar fantasie en onderbewustzijn bij een vlek die zonder enig bewustzijn ergens gezet is, ervaart zij een grote passie bij het vormen van deze vlek tot een zeer waardevolle kunstwerk.

In deze periode is er tot mei keramiek te zien van Hanneke Veldhorst (1938)

Zij volgde in de zestiger jaren van de vorige eeuw aan de Vrije Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag de lessen tekenen en beeldhouwen en besloot in de jaren tachtig zich toe te leggen op keramiek. Zij kreeg les van Ineke van der Bol, Pauline Hoeboer, Ank van Leeuwen en Thessy Ries, allen Haagse ceramisten en volgde vele workshops t.b.v. het rakustoken. Zij nam/neemt deel aan groepsexposities en kunstroutes en werkt behalve op de draaischijf ook veel met vrije vormen, vaak met engobes beschilderd.

Foto’s Bram

Op 13 t/m 16 mei is de Remonstrantse kerk een van de locaties van de KUNSTKIJK en gelden aangepaste openingstijden (zie het programma van de Kunstkijk)