Tafelgesprek: ‘Door je niet uit te spreken ondermijn je het recht en daarmee ook de vrijheid’

De gespreksgroep blikt zondag 11 mei terug op Dodenherdenking en Bevrijdingsdag. Iedereen is welkom deze ochtend om vanaf 10.00 uur mee te praten. Alleen luisteren mag ook.

Dodenherdenking en Bevrijdingsdag verliepen dit jaar beladen en roerig: mensen op de Dam keerden premier Dick Schoof de rug toe, omdat zij het kabinet extreemrechts vinden, een groep ambtenaren hield een alternatieve 4 mei-herdenking omdat zij behalve de Holocaust óók wilden stilstaan bij de slachtoffers in Gaza en van andere recente conflicten wereldwijd en de Nationale Viering van de Bevrijding in Wageningen werd verstoord door een pro-Palestijns protest waarbij een rookbom is gegooid.

In dit weekend drukte dagblad Trouw op de voorpagina een gedicht af van Maureen Ghazal:

Vleugels

Je weet dat het geen vanzelfsprekendheid is
om over de drempel van je voordeur te stappen.

’s Avonds maak je een wandeling
je loopt de dag door, ademt diep de duisternis in
die kalm is.

De hand van je geliefde laat je zo nu en dan los
morgen zal alles zich hernemen
je staat op uit een warm bed, wast je gezicht.

Je huis bewoon je als een tweede lichaam
je vertrouwt erop dat de muren je ruggengraat vormen
op de houten vloer leg je onbedekt je gemoed neer.

Soms waan je je een vogel al ben je
je ervan bewust dat je vleugels mist
je beweegt horizontaal, ook dat is weelde.

En toch heb je bij alles wat je doet
het idee dat de dingen zich kunnen omkeren
een dag die nacht wordt
de ruimte waarin je beweegt die vernauwt
je handen die andere handen omklemmen
tot ze verbleken en loslaten.

Op je netvlies spelen beelden af uit een ander landschap
de mensen die er wonen leven met ingehouden adem
spreken een taal die de jouwe zou kunnen zijn.

Je zou ze vleugels willen geven
in plaats daarvan richt je voor het slapengaan
je handen tot de hemel.

Ghazal komt uit Rotterdam en heeft een Palestijnse achtergrond. Haar gedicht gaat over die alledaagsheid van het leven, legt zij uit in het interview bij het gedicht, hoe saai wij die het gewend zijn dat misschien ook vinden. In oorlogsgebieden snakken heel veel mensen daarnaar. Ghazal voelt machteloosheid. ,,Maar een mens kan altijd iets doen. Bewustzijn creëren. Ik doe dat door te dichten.” Ook zegt zij: ,,Door je niet uit te spreken ondermijn je het recht en daarmee ook de vrijheid.”

Vragen bij deze gesprekskring

Kies één van de vragen die betekenisvol is voor jou:

• Hoe ervoer jij Dodenherdenking en Bevrijdingsdag?
• Het demonstratierecht is een van de verworvenheden van leven in een vrij land en staat zelfs in de grondrecht. Wat vind je ervan dat uitgerekend tijdens Dodenherdenking en Bevrijdingsdag van dit recht gebruikt wordt gemaakt?
• Mogen ambtenaren zich publiekelijk uitspreken tegen overheidsbeleid?
• Wat vind je van de stelling van Maureen Ghazal: ‘Door je niet uit te spreken ondermijn je het recht en daarmee ook de vrijheid’?
• In haar gedicht schrijft Ghazal ‘En toch heb je bij alles wat je doet het idee dat de dingen zich kunnen omkeren, een dag die nacht wordt’. Herken je dat gevoel? Zou het in Nederland ook zo kunnen omkeren?
• Moeten Remonstranten zich uitspreken? Over Dodenherdenking, Vrijheid, Gaza en andere conflicten in de wereld?

Het Tafelgesprek is voorbereid door Janet Parlevliet en Leon van Heel. 

Uiteenlopende geloofszaken

In de gespreksgroepen van de Remonstrantse kerk bespreken leden en ook belangstellenden van buiten onze kerkgemeente uiteenlopende geloofszaken.  

De bijeenkomsten zijn op de zondagen wanneer in de kerk aan de Voorstraat 35 geen diensten zijn en ze beginnen om 10.00 uur. Er is koffie en thee.

Tot zondag!