Conceptje voor Mark Rutte

Op zondagochtend dalen, voorafgaand aan de zegen waarmee we de wereld in worden gezonden, deze woorden van de kansel op ons neer:

Bevestigen wij dan ons geloof in een leven van liefde.
Aanvaarden wij onze verantwoordelijkheid voor onze geloofsgemeenschap,
Haar taak in deze wereld, met al haar noden
En gaan wij dan van hier naar ons huis,
Onder Gods zegen.

Peinzend over de toestand in de wereld kwam op zondagmiddag dit bij mij boven:

Conceptje voor Mark

Beste burgers, bedrijven, belangenorganisaties,

We vervuilen onze lucht, ons water en onze grond. Het is lang goed gegaan: hoe we ons verplaatsen en energie produceren, onze huizen en wegen bouwen, ons voedsel maken. Maar inmiddels weten we: ons land is te klein en te vol voor zoveel vervuiling, mens en natuur worden ziek.

We gaan ons land schoonmaken. Het wordt een enorme klus. Ik zie er naar uit, maar zie er ook tegen op. Maar we hebben geen keus, het is domweg nodig – en met elkaar gaan we het redden.

Wat ik iedereen vraag: Neem verantwoordelijkheid voor je eigen aandeel in de vervuiling – wentel het niet af op een ander.

Dit is wat we gaan doen:
Schoon belonen en vuil verbieden.
Wie duurzame keuzes maakt gaat er niet op achteruit.
We gaan hier samen beter uitkomen.
Wat zullen we trots zijn op ons schone land.

Een hartelijke groet van jullie premier

Ja, lekker makkelijk. Briefje dichten dat een ander mag sturen. Helemaal waar. Ik herken me in de tekst die zangeres Merol omhoog hield bij die kletsnatte klimaatdemonstratie in het voorjaar: Yo overheid doe iets! Ik heb zelf geen discipline. (Foto: Jongerenvereniging Dwars)

Geef me regels om mijn egoïsme in te tomen. Help me een handje om altruïstisch te zijn.