Pleidooi voor Vrijheid

Aandachtig luisterend naar Ursul de Geer en nadenkend over de stelling die ten slotte ter discussie stond werd ik door een fotograaf betrapt op de beraadsdag op zaterdag 11 maart in Delft. Ursul de Geer speelde een groot deel van zijn voorstelling ‘Nachttrein naar Lissabon  ’naar een boek van Pascal Mercier.

Dit boek was voor hem aanleiding zijn eigen opvoeding en de losmaking daarvan onder ogen te zien en zijn persoonlijk verhaal daarover te verweven met het verhaal van het boek.

Dit alles leidde tot een stelling die ten slotte ter discussie stond.

‘Er zijn dingen die voor ons mensen te groot zijn: pijn, eenzaamheid en ook dood, maar ook schoonheid, verhevenheid en geluk. Daarvoor hebben wij de religie geschapen.

Wat gebeurt er als we die verliezen? De dingen zijn dan nog steeds te groot voor ons. Wat blijft is de poëzie van het individuele leven. Is dit sterk genoeg om ons te dragen?

Nadat hierover met alle aanwezigen van gedachten was gewisseld werden door de workshopleiders de workshops gepresenteerd. Ze kregen hier per persoon 1 minuut voor. Ik bezocht ‘De paradox van de vrijheid bij Luther” een workshop die gegeven werd door Peter Nissen. Na een inleiding waarin hij de ontwikkeling van Luther schetste, een deels bekend verhaal dat tenslotte uitkwam bij een brief die Luther geschreven heet over de paradox van de vrijheid. Vrijheid van dwang schept vrijheid tot dienstbaarheid. Hoe verhouden vrijheid en verantwoordelijkheid zich tot elkaar? Hoe komen we tot vrijheid in verbondenheid?

Hierover ontstond tenslotte een discussie.

Een workshop over ‘Weerbare democratie”  waarin aan de orde kwam wat een democratie er toe brengt haar eigen ondergang te omarmen en naar een antwoord werd gezocht op de vraag of een democratie zich mag verweren tegen antidemocraten. Of is dát juist heel ondemocratisch.

Een actueel onderwerp en een boeiende discussie en ja, de democratie mag en kan zich verweren tegen antidemocraten.  Meer over de beraadsdag vindt u op de website www.remonstranten.nl

Tenslotte werd de dag in de Waalse kerk gezamenlijk afgesloten. Wilma en ik konden terugkijken op een inspirerende dag waarvan we beiden hebben genoten.

Bram Schrier