‘En middenin deze roerige, waardevolle weken stond ik op de evenaar’

Beste reisgenoten,

Al wekenlang begin ik mijn antwoord, op de vraag hoe het met mij c.q. mijn herstel gaat, met ‘Ik heb het gevoel dat ik stilsta …’
En zie daar, komt vanmiddag de mail dat we op reis gaan 🙂

Ik heb in mijn leven één verre reis gemaakt. Bij hoge uitzondering mocht ik flink wat vakantiedagen van 2 jaren aaneengesloten opnemen en kon zo van half december tot half januari naar Ecuador.

Zonder voordringen in de rij staan, ook als je dan misschien geen plekje krijgt in de overvolle bus. Op 31 december tot diep in de nacht op straat dansen in dunne zomerkleren, maar afwachten hoe lang het duurt voor je afspraak voor ‘morgen’ wordt nagekomen, de armoede en warme gastvrijheid van het gastgezin. Het dagelijks leven ziet er in dit land compleet anders uit dan wat ik kende.

Ware kern

Wat ik tevoren niet had beseft, was dat ook het ik-zijn binnen de internationale reisgroep waarmee ik de kerstweek doorbracht, zo anders voelde. Ontdaan van gezamenlijke routines, bekende rollen, verwachtingen op basis van eerdere reacties en prestaties, draaide het contact veel meer om wat ik op het moment zelf liet zien. Had ik daar dus ook keus in, wat ik uit mijn rugzak haalde of er maar liever in liet zitten, wilde ik volgen of gebruikte ik mijn eigen kompas. Zo herontdekte ik de ware kern in mij, was ik verrast dat een vakantie zoveel te weeg bracht.

En middenin deze roerige, waardevolle weken stond ik op de evenaar. Een rustmoment, alleen. Eén voet op het noordelijk halfrond, de andere op het zuidelijke. Verbonden met de stilte, met de stevigheid van er zijn.
Hoe lang heb ik zo gestaan? Met de equator, een brede gele verfstreep, tussen mijn voeten. De oncomfortabele plastic schoenen, vervangers voor mijn beproefde stappers die ik voor de Amazone-gids had achtergelaten. Het beeld staat nog zo scherp op mijn netvlies, dat ik verbaasd ben dat ik er helemaal geen foto van heb om mee te sturen. Alleen mijn herinnering.

Helder

Een beeld dat ik in de voorbije jaren nog regelmatig voor ogen nam, op momenten van bezinning waar ik stond in het leven. Een herinnering die meteen heel helder opkwam bij het lezen van het huidige reisplan.

Ik wil maar zeggen, dat ik graag weer op reis ga, enkele verkrampte gedachten en patronen loslaat. Onbevangen ben ik niet, wel nieuwsgierig en een beetje behoeftig ook naar nieuwe uitzichten. Misschien nog wel meer naar die rustpunten, het overdenken en opnieuw ervaren van wat mij ankert in tijden vol verandering en onzekerheden.

Fijn zo’n gezelschap om ervaringen te delen.
Goede reis allemaal!

Inge

Op reis naar Pinksteren

Op reis naar Pinksteren De Remonstrantse gemeente Sommelsdijk gaat op reis naar Pinksteren. Er kan veel niet, maar dit kan wel! Wie wil, kan meedoen en iedereen kan het meemaken. Lees de bijdragen!  Lees verder