Omkeer

In de dienst van 5 juni 2016 is het gedicht Omkeer van Niels Snoek voorgelezen.

Niels heeft dit gedicht speciaal voor deze dienst geschreven, omdat “Omkeer”  het thema was van deze dienst.

OMKEER

De avondzon schijnt op mijn gezicht

terwijl de horizon lijkt te verdampen.

Ik draai mij om en zie mijn lange schaduw

die steeds zwarter wordt – erdoorheen

groeit een beeld van duister dromen.

Er overheen stappen lukt niet, rampspoed zuigt

niet omkijken: … een zoutpilaar

niet omkijken: je geliefde blijft in de onderwereld

Waarom willen God en goden niet dat ik omkijk.

Als het hoofd niet mag omdraaien,

wat moet dan gekeerd. Waar komt hulp vandaan,

van elkaar? Houden we elkaar wel vast,

vast en zeker in het gareel – te veel

of te weinig – wie zal het zeggen.

Wie bepaalt het naar-binnen-gericht draaien.

Moet ik mijn standpunt steeds weer verleggen.

Wie in mijn geest legt de vragen voor?

Is dat niet degene die ook de antwoorden weet …

De avondzon is achter de horizon gezakt

en mijn schaduw is verdwenen.

Ook de sombere gedachten en dromen.

Zij zullen niet meer komen,

want innerlijk licht wijst nu de weg!

10-5-2016

Bezoek ook de website van Niels: http://www.religieuze-spirituelekunst.nl