Op reis met poëzie: ‘uw valies met dromen’
Geschreven door Ilonka van der Sluijs - Visser
Bij mijn zoektocht naar reisgedichten kwam ik dit ‘bericht’ tegen van Jan van Nijlen met ongeveer in het midden: God glimlacht – dat moet je als lezer toch zeker ook een glimlach ontlokken. André Meiresonne noemt zijn bijdrage voor zondag 10 mei ‘de geest en de genade reist met ons mee’. Zouden die in het valies van de reizigers zitten? En heeft de dichter het ook niet over ‘de stilte en de rust’, waar André het over heeft, die veel mensen overkomt: als de trein niet voort wil?
Bericht aan de reizigers
Bestijg de trein nooit zonder uw valies met dromen,
dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen.
Zit rustig en geduldig naast het open raam:
gij zijt een reiziger en niemand kent uw naam.
Zoek in ’t verleden weer uw frisse kinderogen,
kijk nonchalant en scherp, droomrig en opgetogen.
Al wat ge groeien ziet op ’t zwarte voorjaarsland,
wees overtuigd: het werd alleen voor u geplant.
Laat handelsreizigers over de filmcensuur
hun woordje zeggen: God glimlacht en kiest zijn uur.
Groet minzaam de stationschefs achter hun groen hekken,
want zonder hun signaal zou nooit één trein vertrekken.
En als de trein niet voort wil, zeer ten detrimente
van uwe lust en hoop en zuurbetaalde centen,
Blijf kalm en open uw valies; put uit zijn voorraad
en ge ondervindt dat nooit een enkel uur te loor gaat.
En arriveert de trein in een vreemdsoortig oord,
waarvan ge in uw bestaan de naam nooit hebt gehoord,
Dan is het doel bereikt, dan leert gij eerst wat reizen
betekent voor de dolaards en de ware wijzen…
Wees vooral niet verbaasd dat, langs gewone bomen,
een doodgewone trein u voert naar ’t hart van Rome.
Jan van Nijlen (1884 – 1965)
Wat mij betreft had de dichter van Rome in de laatste regel weg mogen laten of zou ‘naar ’t hart van Rome’ in zijn geheel een substituut zijn voor ‘je eigen hart’.
Vrede en alle goeds,
Niels Snoek
